Ορθολογική προσέγγιση και γεωμετρικός έλεγχος της φύσης κατά την περίοδο του Baroque

Abstract

Συσχετισμένες με την αίγλη της βασιλικής και εκκλησιαστικής ισχύος, οι διαμορφώσεις τοπίου της εποχής του Baroque στην Γαλλία, οι εκτεταμένες ακολουθίες κήπων, οι αξονικές διατάξεις τους που εκτείνονται στοχεύοντας το άπειρο, αποτελούν τα μεγαλοπρεπέστερα μάλλον παραδείγματα τοπιακού σχεδιασμού της Δυτικής ιστορίας. Η κανονιστική τους οργάνωση υποδεικνύει όρους ελέγχου, ικανούς να διεκδικήσουν, τόσο από την άποψη των ιστορικών συσχετισμών όσο και από την άποψη της γεωμετρικής έμφασης, τη συσχέτισή τους με τον ορθολογισμό. Φθάνει έτσι να συσχετίζεται η λογοκεντρική περίοδος του 17ου αιώνα με τη μεγαλοστομία της επίσημης πολιτιστικής της συμπεριφοράς. Με τη βασιλική κλίμακα των χειρονομιών, με όσα περιγράφονται με τους γαλλικούς όρους «grand goût», με το μεγαλειώδες ύφος της Ευρωπαϊκής Αντιμεταρρύθμισης και των μεγάλων ηγεμονικών οίκων που η τοπιοτεχνία της εποχής επιδεικνύει. Η ειδικότερη ανάπτυξη των παραδειγμάτων επιμένει στην επισήμανση της «οπτικής τάξης» του σχεδιασμού.