Χριστιανοί υπήκοοι και μουσουλμάνοι ηγεμόνες πριν τους Οθωμανούς

Abstract

Το κεφάλαιο ασχολείται συνοπτικά με τη θέση των χριστιανών στο Αραβικό Χαλιφάτο και στα μουσουλμανικά κράτη που το διαδέχθηκαν, καθώς και με τις εξελίξεις στην υπό μουσουλμανική εξουσία Μικρά Ασία από την ήττα των Βυζαντινών στο Μαντζικέρτ (1071) έως την εμφάνιση των Οθωμανών στο ιστορικό προσκήνιο. Στόχος του κεφαλαίου είναι να προσφέρει τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να γίνουν κατανοητοί οι όροι της ενσωμάτωσης των χριστιανών στα μεσαιωνικά μουσουλμανικά κράτη, στο ιστορικό προηγούμενο των οποίων βασίστηκε το οθωμανικό κράτος. Στόχος είναι επίσης να παρουσιαστεί η μετεξέλιξη των χριστιανικών πληθυσμών της Εγγύς Ανατολής από πληθυσμιακή πλειονότητα σε μειονότητα, καθώς και η κατάσταση των χριστιανών της Μικράς Ασίας τις παραμονές της εμφάνισης των Οθωμανών. Η ισλαμοπερσική παράδοση έδωσε στους Οθωμανούς τα πρότυπα για τον τρόπο ενσωμάτωσης των χριστιανών ως υπηκόων του σουλτάνου, ενώ οι εξελίξεις στη Μικρά Ασία των Σελτζούκων, των τουρκομανικών εμιράτων και των Ιλχανιδών υπήρξαν το υπόβαθρο για τη συγκρότηση και ανάδυση της οθωμανικής ηγεμονίας.