Οικονομική απογραφή των Εβραίων της Θεσσαλονίκης το 1943: Ο μύθος για τους «πλούσιους Εβραίους» και τα περιουσιακά στοιχεία

Abstract

Το 3ο κεφάλαιο αντιστοιχεί με το προτεινόμενο 2ο, απλώς έχει αλλάξει σειρά. Η ιδιαιτερότητα της Θεσσαλονίκης ως προς την κερδοσκοπία μέσα στην Κατοχή ήταν ότι, μετά το 1942, με τον εκτοπισμό του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης, η εκμετάλλευση των εβραϊκών περιουσιών αποτέλεσε μία νέα πηγή πλουτισμού, η οποία δεν ακολουθούσε τις υπόγειες διαδρομές της μαύρης αγοράς, αλλά ήταν από την αρχή νομιμοποιημένη και επίσημη.<br/><br/>Το κομβικό σημείο της &#171;αξιοποίησης&#187; της εβραϊκής περιουσίας υπήρξε η επίσημη ρύθμιση τόσο για τις πρώην εβραϊκές ιδιοκτησίες όσο και για την κινητή περιουσία με τη συνεργασία γερμανικών και ελληνικών αρχών. Τις πρώτες τις ανέλαβε η Υπηρεσία Διαχείρισης Ισραηλιτικών Περιουσιών (Υ.Δ.Ι.Π.) Η γραφειοκρατική τάξη και η επισημότητα, με την οποία διεκπεραιωνόταν η υπόθεση, μας παρασύρει σχεδόν στο να ξεχάσουμε ότι επρόκειτο για επίσημη καταλήστευση Ελλήνων πολιτών, που μόλις είχαν διωχθεί.