ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ

Abstract

Στο Κεφάλαιο 3 αναλύεται ο τρόπος δέσμευσης σε μια ποικιλία ομάδων υποκαταστατών των οργανομεταλλικών ενώσεων, π.χ. καρβονύλια, ολεφίνες, αρωματικές ενώσεις, σε μεγαλύτερη έκταση από τη γενικευμένη προσέγγιση του Κεφαλαίου 2 και πιο συγκεκριμένη απόδοση των ιδιοτήτων των υποκαταστατών, βασισμένη σε διαγράμματα μοριακών τροχιακών και το μοντέλο Dewar-Chatt-Duncanson, αλλά και παραδείγματα κάποιων βασικών αντιδράσεων που συμβαίνουν λόγω αυτής της διαμόρφωσης. Ακόμη, τα κυκλικά συζυγιακά «π» συστήματα υποκαταστατών έχουν μια ιδιαίτερη θέση στον τρόπο αλληλεπίδρασης των d-τροχιακών με τα π-ηλεκτρόνιά τους, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι κατέχουν αρωματική σταθερότητα ή όχι, από τον κανόνα του Huckel. Επίσης αναφέρονται υποκαταστάτες οι οποίοι δεν διαθέτουν άτομο άνθρακα στο μοριακό τους τύπο αλλά συναντώνται πολύ συχνά στις οργανομεταλλικές ενώσεις. Αυτοί θα χαρακτηριστούν κατ’ εξαίρεση ως «μη-οργανομεταλλικοί». Ακόμη, στην κατηγορία των μη-οργανομεταλλικών υποκαταστατών επεξηγείται η «ανορθόδοξη» συναρμογή του μοριακού υδρογόνου αλλά και του αζώτου στο μεταλλικό κέντρο.